ATAmızı her zaman zaten kalbimizde yaşıyoruz sadece o gün yada o hafta değil...
Öyle güzel bir his ki yaşadığı evde odalarda onu hissetmek.. Bir İzmirli olarak yıllardır birçok kez gitsem de her gittiğimde o hissi yaşamak anlatılacak gibi değil.. Kordonda her yürüdüğümüzde yüzlerce kez önünden geçtiğimiz bu evi hala görmeyenler varsa bir kaç kare paylaşmak istiyorum ki mutlaka gidilip görülsün..
Giriş ile başlamak istiyorum ...
Dikakt çeken en büyük ayrıntılardan biri de her yerde harika aynaların olması..
Girişten yukarı çıkan merdivenler..
Yaver odası.. İnsan resmen o tarihleri hissediyor odanın kokusu mobilyaların el işçilikleri ve muazzamlığı..karyolanın modeli..yerdeki halı...
Ve ATAMIZIN giysileri... Bunları giydiğini kulandığını düşünmek hissetmek inanılmaz bir duygu..Hatta sol taraftaki gömlek kol manşetindeki birinde küçük bir leke var..ve bu bütün tüylerini insanın diken diken etmeye yetiyor...
En çok etkileyenlerden biride bu görüntü..Öylesine gerçek ki.. İnsan bir an karşısında sanıyor..Ve gerçekten kelimelerin kıfayetsiz kaldığı anlardan biri..

Gelelim ATAMIZIN YATAK ODASINA..
Berber odası..
Misafir yatak oadası..
Çalışma odası..

ve son görsel her seferinde beni benden alan bir görüntü..Gözlerim dolar ağlarım , tüylerim diken diken olur..
Anıtakbir de yarım kalan parfümünü gördüğümdede çok etkilenmiştim...
İnsan aslında söyleyebilecek çok şey bulamıyor..Düşününce 77 yıl çok bir zaman değil..Keşke diyor insan keşke..